Enige tijd geleden werd ik uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de openbare verdediging van het Proefschrift van Wim van Boxtel. “Precision Medicine in Salivary Gland Cancer Patients” (“Het juiste medicijn voor patiënten met speekselklierkanker”). We kregen het proefschrift thuisgestuurd; geheel in het Engels en met zoveel medische termen dat het voor mij als leek al gauw duizelde. Wat doe je dan? Je legt het weg en … dan valt het proefschrift open op de 1e bladzijde van het dankwoord. Daar word je dan toch even stil van.
Als eerste bedankt Wim alle patiënten met speekselklierkanker en hun families. ‘Niet alleen voor jullie inzet bij de studies, maar zeker ook omdat jullie degenen zijn die dit Proefschrift mogelijk hebben gemaakt. Het was jullie frustratie over de beperkte behandelmogelijkheden van speekselklierkanker die jullie hebben omgezet in een patiëntenvereniging die met verschillende acties zeer veel geld hebben opgehaald om dit onderzoek mogelijk te maken. Meest bijzonder daarbij was het Taste4Life gala in het Okura in Amsterdam op 8 september 2016, wat de start van het proefschrift betekende. In het bijzonder bedankt Wim dan: Wicher Lohr, Frans van Nunen en Joost Veerman.’
Mijn gedachten gaan dan gelijk weer terug naar deze bijzondere dag en de tijd voor het gala, het organiseren van het gala, alle bijeenkomsten die we met elkaar hebben gehad. Hoe hard we gewerkt hebben om dit gerealiseerd te krijgen en hoe trots we waren met het superfijne resultaat. En zo trots voel ik mij nog steeds! Helaas mocht het niet zo zijn dat Wicher en Frans getuige konden zijn van deze verdediging, maar ik weet zeker dat zij beiden tijdens de hele verdediging alleen maar hadden zitten glunderen. Dat er mede door hun bijdrage al zoveel onderzoek is geweest en al zoveel meer bekend is over speekselklierkanker, hoe mooi en fijn is dat.
Het was gaaf om te zien dat de verdediging Wim super goed af ging. De passie en het gemak waarmee hij de gestelde vragen beantwoordde, geheel ontspannen en met zo enorm veel kennis. Het was een waar genot om naar hem te luisteren, ondanks dat het vaak voor mij toch lastig te volgen was, tenslotte is deze medische wereld niet de mijne. Alle opponenten waren vol lof. Dr. Carla van Herpen hield een super lovende en prachtige lofrede, waarin ook zij de bijzondere band met de patiënten en team benoemde. Het is gewoon fantastisch om te zien hoe zulke jonge mensen als Wim van Boxtel, gesteund door zijn vrouw en familie, zich inzetten voor onderzoek naar speekselklierkanker, en vooral ook om te zien en te horen dat er in die paar jaar al zo enorm veel bereikt is. Gelukkig gaat men verder met onderzoeken, de jonge opvolgers van Wim zijn al weer druk bezig met verder onderzoek. Hoe geweldig is dit!
Wicher, Frans en vele andere hebben hier helaas geen profijt meer van, maar hun doel om meer bekendheid en een betere behandeling voor speekselklierkanker te krijgen mogen we zeker geslaagd noemen.
Saskia Löhr